انها برای کارها واعمال خود، شیطان را ملاک وقاعده قرار دادند و شیطان انها را شریک خود(یا دام و الت دست خود برای گمراهی مردم) قرار داد.
انگاه در سینه های ایشان تخم گذاشت وجوجه براورد ومانند کودکان در دامنشان بالید ورشد یافت تا نیرو گرفت وبه راه افتاد.(شیطان چنان با انها درامیخت که گویی) با چشمانشان نگاه کرد و با زبانهایشان سخن گفت. سپس انها را به ارتکاب لغزش و خطاکاری وا داشت وکارهای بسیار زشت در نظرشان اراست . کار ایشان همچون کار کسی است که به راستی شیطان در قدرت وتوانایی، او را باخود شرکت داده و با زبان او به گفتار باطل زبان گشوده است.
نهج البلاغه خطبه 7